بیانیه تحلیلی جبهه هفتم آبان درباره منشور همبستگی
گریز آشکار متن از توجه به یگانگی ملی و همبستگی ملت ایران بایسته تاسف فراوان است. عبارت “ملت ایران” حتی یک بار هم در این منشور دیده نمی‌شود و جای تمامیت ارضی نیز، که یک اصطلاح حقوقی جا افتاده است، در این منشور خالی است.
همچنان که نمی‌توان عدم تبعیض را مشروط به اصل دیگری دانست، یکپارچگی سرزمینی نیز مشروط به هیچ اصل دیگری نیست. اما به‌نظر می‌رسد که نویسندگان این منشور یکپارچگی سرزمینی ایران را تنها به شکل مشروط به‌رسمیت می‌شناسند، امری که نگران‌کننده و از نظر ما کاملا مردود است.
بیشتر به نظر می‌رسد متن منشور از روی دست کسانی نوشته شده که قصد داشته‌اند کشوری نوین، بی‌پیشینه و بی‌تاریخ با مردمانی بدون سرگذشت مشترک را تأسیس کنند.
منشور هیچ برنامه و نقشه راهی برای براندازی ارائه نمی‌کند. بجای آن تاکید ویژه‌ای بر مذاکره با دولتهای خارجی شده است، بی آنکه گفته شود این مذاکرات در کجای استراتژی براندازی قرار می‌گیرند.
منشور به مسائلی می‌پردازد که در صلاحیت نویسندگان آن نیست و هرگز نیز از مطالبات عمومی مردم ایران در انقلاب‌شان نبوده است.
نیکو می‌نمود منشور با واگذاری بحث‌های تخصصی سیاست‌گذاری به نوید عملی شدن اقداماتی می‌پرداخت که امید را در این روزهای سخت به ملت ایران ارزانی می‌داشت، ازجمله: وعده اجرایی شدن حمایت از خانواده زندانیان و جانباختگان و وعده تدوین برنامه‌های اعتراضی و عملیاتی ای کاش بجای استفاده نادرست از واژه بیگانه اتنیک و تاکید بر آن با به‌کاربردن ادبیات مارکسیستی غالب در دهه‌های نخستین قرن بیستم، بر توزیع مزیت‌های نسبی جغرافیایی و گسترش عدالت اقلیمی و محیط زیستی اشاره میشد که مفهومی جدیدتر و کامل‌تر و البته در برقراری عدالت سرزمینی تاکید میشد.
جبهه انقلاب ملی ایران بسیار فراتر از شورای همبستگی و هر تشکل دیگری است و گفتمان آن را به‌هیچ‌وجه نمی‌توان محدود به منشور این شورا کرد. جبهه براندازی به تدریج در حال شکل گیری است. هر تلاشی در این باره را ارج می‌گذاریم و خود نیز به قدر وسع و توانمان در همین راستا خواهیم کوشید.
